พิธีรับเทียน...

       

              

         

    พีธีรับเทียนของนักศึกษาพยาบาล เป็นพิธีที่ศักดิ์สิทธิ์มาก 

     สำหรับ “ตะเกียงไนติงเกล” เป็นเครื่องหมายของดวงประทีปแห่งการพยาบาล 

           มีที่มาจาก มิสฟลอเรนซ์ ไนติงเกล สตรีชาวอังกฤษ ผู้ได้รับสมญานามว่า

            "นางฟ้าแห่งดวงประทีป" เนื่องจากท่านได้อุทิศชีวิต เพื่อการพยาบาล 

          อาสาเป็นหน่วยพยาบาลช่วยเหลือผู้ที่ได้รับบาดเจ็บ ทุกคืนท่านจะถือตะเกียง

  เดินเยี่ยมและดูแลผู้ป่วย แสงของตะเกียงจึงเป็นดั่งดวงประทีปที่ช่วยขับไล่

ความมืดมนและความทุกข์ทรมาน ให้แก่ผู้เจ็บป่วยเหล่านั้น 

                

              

      วันรับเทียน เป็นวันที่นักศึกษาพยาบาลศาสตรบัณฑิตชั้นปีที่ 1 

    เป็นวันที่ทุกคนต้องแต่งกายถูกระเบียบตั้งแต่ศีรษะจรดเท้า ทุกๆขั้นตอน

     ที่พวกเราทำ ต้องพร้อมเพรียงกันทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นการเดิน การหันซ้าย 

    หันขวา การถอนสายบัวการคำนับ เป็นการฝึกความมีระเบียบของพวกเรา 

  ฝึกการมีสติอยู่กับตัวเสมอ เมื่อเราไม่มีสติ จะทำให้เราพลาด

 ทำถูกๆผิด แล้วก็จะทำไม่พร้อมเพรียงกัน 

"วันซ้อมใหญ่พิธีรับเทียน"

 "พี่ปี 4 แต่งตัวเป็น มิสฟอเรนซ์ ไนติงเกล เพื่อมอบตะเกียงให้กับรุ่นน้อง

เพื่อสืบทอดเจตนารมย์การเป็นพยาบาลที่ดีต่อไปในอนาคต

 ผู้มอบและผู้รับตะเกียงต้องท่องคำปฏิญาณให้ได้" 

"น้องปี 1 รอรับเทียนจากพี่ปี 2 ที่เรียนดีและเรียนเก่ง 15 คน

มาเป็นตัวแทนเพื่อมอบเทียนให้กับน้องๆ"

                            

“จุดเทียนจากตะเกียงไนติงเกล”

         

“ร่วมกันร้องเพลงมาร์ชพยาบาล”

                                                             “พวกเราต้องพยามยามอย่างมากเพื่อประคับประคองไม่ให้เทียนดับ 

     เพราะเชื่อกันว่า หากใครทำเทียนดับ จะเรียนไม่จบ 

 นั่นก็เป็นความเชื่อที่ทำให้เราตั้งใจ พยายามดูแล ป้องกันไม่ให้เทียนดับ” 

                       

“รวมกันเป็็น SPR NW”

   

 

 พิธีรับเทียนเป็ฯพิธีที่สำคัญ และศักด์สิทธ์ เป็นการสืบทอด

เจตนารมณ์ของ มิสฟอเรนซ์ ไนติงเกล ในการเป็นพยาบาลที่ดี 

พิธีนี้ทำให้พวกเราได้ฝึกความอดทน ฝึกความมีสติ เป็นอย่างมาก 

     ยืนก็หลายชั่วโมง มือที่ถือเทียนก็ต้องคงที่ระดับอกอยู่เสมอ 

     และต้องคอยป้องกันไม่ให้เทียนดับอีก ทำทุกๆขั้นตอนก็ต้องพร้อมเพรียงกัน 

   ตอนซ้อมอาจจะโดนพี่ๆว่าบ้าง ซ้อมหลายรอบบ้าง แต่พวกเรา

   ก็ทำออกมาได้ดีในที่สุด เมื่อเราตั้งใจทำอะไรแล้ว มักจะประสบความสำเร็จอยู่เสมอ  

นี่เป็นจุดเริ่มต้นของความรับผิดชอบอย่างหนึ่ง เพราะเราเป็นนักศึกษาพยาบาล 

ต้องขึ้นฝึกงานที่โรงพยาบาล เราต้องจำเป็นต้องมีความรับผิดชอบ

และความอดทนมากขึ้น เนื่องจากเป็นผู้ที่ต้องคอยดูแลรักษาพยาบาลคนไข้

และทนต่อแรงกดดันจากที่ทำงานและคนไข้ 

แล้วพิธีนี้ก็ผ่านไป ถึงแม้เราจะได้เข้าร่วมในปีอื่นๆ แต่ความรู้สึกของ

การเข้าร่วมพิธีก็จะไม่เหมือนตอนเมื่อเราอยู่ปี 1 

มันเป็นความทรงจำที่ดี และคงจะไม่มีวันลืม...